บทที่ 1083 ยังคงอยู่กับวันที่

เวสลีย์ตวาด เสียงของเขาเฉียบขาดราวกับมีดกรีดอากาศ

ซาแมนธา ซึ่งเป็นทั้งลูกรักของครูและคนโปรดของที่บ้านมาตลอด ไม่เคยโดนดุแรงขนาดนี้มาก่อน

แก้มของเธอแดงก่ำ รู้สึกทั้งน้อยใจและอับอายเล็กน้อย น้ำตาเริ่มคลอเบ้า

"ฉันขอโทษค่ะ เวสลีย์ ฉันจะระวังให้มากกว่านี้ เราลองกันอีกครั้งนะคะ" ซาแมนธาตั้งตัวตรง สูดหาย...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ